Ik ben Anne Claessens en zit in 5 VWO op het Sintermeertencollege. Ik volg het tweetalig onderwijs. Elke leerling gaat in het vijfde leerjaar stage lopen in het buitenland bij een Engelstalig bedrijf of instelling.

Wat ik na het VWO ga studeren weet ik nog niet, maar één ding is zeker het wordt een studie gericht op het sociale en maatschappelijke vlak. Ik wil iets gaan doen waarmee ik mensen kan helpen. Niet de medische kant, maar meer de psychologische en/of educatieve kant. Dat is ook de reden waarom ik een maatschappij profiel heb gekozen.  

Op 1 februari 2018 vertrek ik voor 18 dagen naar Uganda om stage te lopen op de Laker International school in Kitgum.

Op de een of andere manier komen er altijd mensen voorbij die ik kan bijstaan. Dat kan al door iets heel simpels te doen, zoals luisteren naar iemands verhaal, een arm over de schouder of gewoon door er te zijn. Daarom denk ik dat dit mijn grootste reden is waarom ik graag mee wil gaan. 

Ik ben een gevoelsmens en weet daarom dus goed hoe belangrijk het is om positieve aandacht te geven en te krijgen. Voor ons, in de westerse landen, is er veel aandacht voor opvoeding en scholing. Het is belangrijk om jonge mensen een goede basis aan te bieden. 

Door mee te helpen aan de verbetering van kwaliteit van het onderwijs in Oeganda help ik veel kinderen. Voor deze kinderen is het niet altijd vanzelfsprekend om de basisprincipes aangeleerd te krijgen. Aandacht en ontwikkeling van sociale vaardigheden krijgen zij van thuis uit niet of nauwelijks mee, omdat ze vaak in hele grote gezinnen leven waardoor ze niet zoveel aandacht krijgen. 

Ik ga diverse lessen, workshops en presentaties geven aan de leerlingen en ik help de leerkrachten in de dagelijkse bezigheden.

Ik vind het fijn om kinderen te helpen en hun wereld groter te maken door het geven van lessen, presentaties en workshops.

Het lijkt mij geweldig om mee werken aan dit project. Kennis te delen, zodat kinderen, leerkrachten en ondersteunend personeel van de Laker International School van ons leren en wij van hen leren.

Ik ben rustig en kalm. In stressmomenten houd ik overzicht en blijf ik alles overzien. Ik ben sterk en weet van aanpakken. Als ik iets leuk vind, ben ik erg gemotiveerd. Dan ga ik er zeker voor en doe ik goed mijn best. Deze reis is natuurlijk een fantastische kans om een ander deel van de wereld te zien. Een andere cultuur, een andere samenleving.

Ik kijk enorm uit naar deze ervaring!

Anne Claessens

Ik ben Gwen Schielen uit Klimmen. Ik ben 17 jaar en zit, net als Anne, Floor en Joline op 5 VWO van het Sintermeertencollege. Zoals Anne al van tevoren heeft uitgelegd, moeten wij voor onze tweetalige studie een internationale stage volgen. Dit kan bij elk internationaal, Nederlands of bij een buitenlands bedrijf. Echter, toen we deze kans kregen, wisten we al meteen dat we het met beide handen zouden vastpakken en er iets speciaals van gingen maken.

Elk jaar wordt er bij ons op school een Martinusdag georganiseerd ter ere van de beschermheilige van de middelbare school; Sint Martinus. Op deze dag (11 november) worden er meerdere creatieve activiteiten ondernomen om zo veel mogelijk geld in te kunnen zamelen voor de goede doelen die onze school steunt. Zo wordt er jaarlijks een sponsorloop georganiseerd, waarna je gezellig kunt uitrusten in de aula die is voorzien van kraampjes. Omdat mevr. Nestar Okella Lakot altijd op deze dag trouw haar stichting op onze school vertegenwoordigt met haar overheerlijke koekjes en mooie sieraden, kwamen we in contact met UKEF.

Er werd ons in geuren en kleuren uitgelegd waar de stichting voor stond en ik werd steeds enthousiaster. Het betekent zoveel om een medemens te kunnen steunen. Wat het dan extra speciaal maakt is dat vooral de arme, Oegandese kinderen hiervan kunnen profiteren. Kinderen zijn immers de toekomst van het land. In plaats van arbeid te verrichten om hun families te kunnen ondersteunen krijgen de kinderen nu ook daadwerkelijk de kans om kinderen zijn. Doordat de stichting het mogelijk maakt dat ze naar school kunnen gaan, wordt de toekomst van het land altijd mooier en de kansen van de kleine Oegandeesjes altijd groter. Dat is dan ook de reden waarom ik mij heel erg vereerd voel dat we de kans hebben gekregen om onze internationale stage bij deze mooie stichting te mogen volgen. Ik kan niet wachten om UKEF te kunnen steunen in hun indrukwekkende project.

Gwen Schielen

Mijn naam is Joline van Wegen, ik ben 17 jaar en ben wonende in Nuth. Dit jaar ben ik bezig met het vijfde jaar van het VWO tweetalig onderwijs.  Net zoals al vermeld bij Anne en Gwen ben ik ook terecht gekomen bij UKEF via het Sintermeertencollege en de voorlichting van Nestar.

Vorig jaar heb ik een indrukwekkende reis gemaakt naar Guatemala, na deze belevenis is het mij duidelijk geworden dat ik meer avonturen zoals deze wil beleven. Het meest bijzondere aan reizen vind ik de ontmoetingen met kinderen, ondanks het duidelijke verschil in cultuur creëer je een speciale en diepgaande band met ze. Ik merkte dat ik, ondanks de taalbarrière, iets voor hun kon betekenen en zij indruk op mij maakten.  Dit gevoel was zo verrijkend dat ik niks liever meer wil. Voor mij is er geen betere blijdschap, dan de blijdschap die ik voel nadat ik iemand anders heb kunnen helpen. Daarom grijp ik de kans om bij de stichting UKEF vrijwilligerswerk te verlenen maar al te graag aan. Ik ben zeer benieuwd hoe de school in werking gaat en wat ik voor deze inspirerende stichting kan betekenen.

Deze reis naar Oeganda gaat mij ook om het ontdekken, zodat ik zoveel meer kanten van deze wereld kan zien en beleven. Ik wil graag deze cultuur en dit land met mijn eigen ogen zien, zodat ik mijn eigen mening kan vormen in plaats van een mening overnemen (aangezien dit veel te veel wordt gedaan). Door Oeganda met mijn eigen ogen te zien, wordt mijn wereld weer een stukje groter; zeker door te zien hoe bevoorrecht ik ben en daardoor mijn eigen leven in perspectief te krijgen.  

Op het moment wil ik graag arts worden, iemand die daar is waar ze nodig is. Wanneer ik reclames zie over Artsen Zonder Grenzen die mensen aan het helpen zijn in vluchtelingen kampen, zou ik daar willen zijn en doen wat ik kan doen. Van dit soort reclames krijg ik altijd kippenvel, ik voel me er dan zo naartoe aangetrokken. Ik wil graag iemand zijn die het haar levensdoel maakt om mensen te genezen. Ik heb het gevoel dat vrijwilligerswerk bij UKEF mij meer ervaringen kan opleveren en uiterst leerzaam zal zijn. Ik speel heel graag met kinderen en zou ze graag willen helpen met hun educatie en ontwikkeling. Ik ben een doorzetter en gemotiveerd persoon  met veel  empathie en ik weet zeker dat ik bij deze stichting pas en haar idealen. Dat is ook de voornaamste reden dat ik UKEF heb uitgekozen.   

Ik zal zeker proberen om iedereen op hoogte te houden van mijn ervaringen en de reis via facebook. Ik kan niet wachten om deze spannende volgende stap in mijn leven te zetten.

Joline van Wegen

Mijn naam is Floor Borghans en ik ben 16 jaar oud. Ik woon in Colmont en zit op Sintermeerten in 5 VWO. Omdat ik tweetalig onderwijs volg, ga ik dit schooljaar op internationale stage. In februari ga ik naar Oeganda samen met Anne, Gwen en Joline.

Een jaar geleden vertelde mevrouw Romano (mijn toenmalige Engels lerares) voor de eerste keer over de internationale stage. Ze gaf toen aan dat we zouden kunnen overwegen om naar Oeganda te gaan. Nestar gaf dat jaar namelijk een presentatie over UKEF op Sintermeerten. Ik was meteen enthousiast. Na de presentatie vertelden we Nestar dat het ons leuk leek om onze internationale stage in Oeganda te doen en daar reageerde zij heel erg enthousiast op. Na een aantal mailtjes stond het vast: we gaan op internationale stage naar Oeganda.

Voor mij is het een uitdaging om te zien hoe mensen in een ander land leven en wonen. De verschillende leefwijzen en culturen interesseren mij. Ik vind het geweldig dat ik nu de kans krijg om dit zelf van zo dichtbij mee te maken. Nog leuker is het natuurlijk om dan bij de lokale mensen te eten en te wonen en mee te helpen op de basisschool.

Ik verheug me enorm! Nestar en Ed, hartstikke bedankt dat ik deze kans krijg.

Floor Borghans

Anne, Floor, Gwen en Joline doen hun internationale stage in Oeganda, in Afrika. Van het koude Nederland kwamen zij via het warme Dubai aan in Kampala de hoofdstad van dit Midden-Afrikaanse land. Vanuit Kitgum zullen zij ons regelmatig op de hoogte houden van hun avonturen en ervaringen.

1 en 2 februari 2018
Op donderdag 1 februari vertrokken wij op onze internationale stage naar Oeganda toe. We vlogen van Düsseldorf maar doordat we wat vertraging hadden, moesten we nog even rennen in Dubai. Na een tweede lange vlucht kwamen we (een beetje moe) aan in Oeganda. Hier werden we opgehaald door Lennie die ons vervolgens naar Kampala bracht. Lennie reist met ons mee naar het noorden van Oeganda (Kitgum) toe waar de school ligt waar we stage gaan lopen. 
In Kampala hebben onze Amerikaanse dollars ingewisseld voor Oegandese schilling. Om bij te komen van onze reis zijn we bij een cafeetje gaan zitten, waar we een heerlijke smoothie hebben gedronken. Na deze pauze zijn we met de auto naar een mevrouw genaamd Christine gereden, waar we vanavond gaan overnachten. Christine had heerlijk voor ons gekookt in haar grote huis.

Morgenvroeg zullen we met de auto gaan rijden naar Kitgum. Het is een reis van bijna acht uur, dus we moeten vroeg op!

3 februari
Vanochtend werden we wakker in het gigantische huis. Er werd een heerlijk ontbijt voor ons klaargemaakt. Nadat de we ontbeten hadden, werden onze koffers vastgebonden op het dak van de auto. Hierna begonnen we aan onze acht uur durende reis naar het noorden, naar Kitgum. Onderweg zijn we een paar keer gestopt om foto's te maken en te eten. Op een gegeven moment kwamen we een aantal bavianen tegen. Toen we stopten om een foto te maken sprong er eentje op de motorkap van de auto. De aap had een koekje in de auto gezien en wilde die graag hebben. Nadat we het koekje naar buiten hadden gegooid reden we weer verder.

Rond zes uur (lokale tijd) kwamen we eindelijk aan in Kitgum. Hier werden we hartelijk ontvangen door de bevolking van het dorpje. Er werd heel erg lekker eten voor ons gekookt waar we van hebben genoten. We hebben nog even gekletst en daarna zijn we ons klaar gaan maken om te slapen. Morgen gaan we naar de kerk toe in het plaatselijke dorpje. Hier hebben we allemaal heel erg veel zin in!

4 februari 2018

Vanochtend zijn we vroeg opgestaan om naar de kerk in het dorpje te gaan. Bij de kerk aangekomen werden we door iedereen vriendelijk verwelkomd. Tijdens de mis moesten we onszelf aan alle mensen in de kerk voorstellen. Er werd erg veel gezongen in de kerk en dat klonk echt waanzinnig mooi. Na de mis hebben we nog wat door het dorpje gelopen, maar we zijn daarna snel naar huis gelopen want het was 36 graden. In de middag werden we voorzien van een wederom lekkere lunch. Na de lunch zijn we weer naar het dorp gelopen om boodschappen te doen. Eerst hebben we nog gezellig op een terras gezeten en daarna gingen we sjouwen met onze gekochte waterflessen. Thuis aangekomen hebben we nog een spelletje gespeeld en snel gedoucht voordat de zon onder ging. De zon gaat rond zeven uur onder.
Morgen begint de school weer. Het is de eerste schooldag na hun zomervakantie. De schooldagen duren van 7 uur ‘s ochtends tot en met 5 uur ‘s middags. Het wordt dus een lange dag!

Zometeen gaan we lekker slapen en dan moeten we morgen weer vroeg opstaan om naar school te gaan!

6 februari 2018

Vanochtend moesten we om half 8 al op school zijn. We kwamen aan nadat de lessen al waren begonnen. Vandaag waren er meer kinderen aanwezig dan gisteren. Iedereen was nu al een beetje aan ons gewend. We hebben vandaag weer bij dezelfde klassen meegelopen. In de pauze zijn we met z'n allen gaan dansen. Na de pauzes gingen de lessen weer door als gewoonlijk. Rond drie uur zijn we weer weggegaan. We zijn met z'n allen naar het dorp gegaan om even wat te drinken. Weer bij het huisje aangekomen hebben we even de koffers opgeruimd. Hierna hebben we besloten om te gaan sporten bij een sportschool. Het was echt super intensief en zo ongelooflijk grappig. We zaten heel erg te zweten, want het was nog steeds erg warm buiten. Maar het was zo leuk!!!! Na het sporten zijn we terug gelopen en hebben thuis nog lekker gegeten. 
Morgen gaan we van klassen wisselen, dus we zijn benieuwd wat dat gaat worden. Ook zijn we van plan om morgen weer te gaan sporten!

7 februari, dag 7

Vanochtend zijn we extra vroeg opgestaan, omdat we hadden besloten om `s ochtends yoga te gaan doen. Floor deed alle yoga poses voor en Joline, Gwen, Vera en ik deden alles na. Daarna hebben we samen ontbeten. Vera en ik gingen wat vroeger naar school, omdat ik graag de kinderen wilde zien zingen. Voordat de kinderen naar de klassen gaan, moeten ze buiten in rijen gaan staan en dan gaan ze samen met de leraren zingen. 
Vera en ik waren op tijd aangekomen en na een tijdje kwamen Gwen, Joline, Floor en Lennie ook. Vandaag hadden we afgesproken om te gaan wisselen van klassen. Op deze manier konden we lessen krijgen van andere leraren. Alle leraren hier geven hele interactieve lessen. Er wordt bij Engels een spelling Bee gehouden en bij Integrated Science worden de kinderen mee naar buiten genomen om meer over de planten te weten te komen. Wat me hier opvalt is dat de jongens een mooier handschrift hebben dan de meisjes en de jongens zijn ook eerder klaar met huiswerk dan de meisjes. De manier van lesgeven is hier erg anders dan wij gewend zijn. Ze wisselen hier van leraren, omdat elke bijna elke leraar een ander vak geeft. Ook gaan de leraren gewoon de klas uit, nadat ze huiswerk hebben opgegeven. In het begin was dit een beetje raar voor ons, want wij zaten achter in de klas om alles te observeren en dan worden we 1 of bijna 2 uur alleen gelaten. Om de tijd op te vullen hebben we spellen als galgje en boter, kaas en eieren met de kinderen gedaan. Maar als de leraren er wel zijn wordt er zo goed naar de leraar geluisterd. De leraren geven ook heel erg leuk les. Soms wordt er wel een tik uitgedeeld, gelukkig is dat zo weer vergeten. Floor, Joline en Gwen zijn weer rond drie uur naar huis toegegaan. Vera en ik zijn tot vijf uur gebleven. Alle leraren hadden om half vier een vergadering dus alle kinderen van alle klassen waren alleen. Dit vonden Vera en ik zo raar, maar op school weten ze niet anders. Om de tijd te doden heb ik nog wat spelletjes gedaan met de P5 klas. Toen school uit was zijn we teruggelopen en besloten we om vanavond weer te gaan sporten. De sportles was weer erg intensief en heel erg leuk. Thuis hebben we lekker gegeten en zijn we een beetje op tijd naar bed gegaan. 
Morgen gaan we verschillende lessen op school geven en daar hebben we allemaal heel erg veel zin.
Anne

8 februari, dag 8

Vanochtend zijn we zoals gewoonlijk om half zeven opgestaan om ons weer klaar te maken voor de lange dag. 's Ochtends eten we trouwens gewoon boterhammen als ontbijt. Toen we rond half acht aan kwamen op school, waren alle P klassen al begonnen met de lessen. Vandaag hadden we allemaal lessen voorbereid om te geven aan de klassen. Gwen en Joline hebben les gegeven aan P2 en P3. Dit zijn kinderen van 7 tot 9 jaar. Floor en ik hebben lesgeven aan P4 en P5. Deze kinderen zijn 9 tot 11/12 jaar. De klassen P3 en P5 vonden onze les over de Nederlandse cultuur heel erg interessant. P4 had jammer genoeg niet zo veel interesse in onze les en P2 was de hele dag bemand met een leraar, dus er was geen tijd voor Joline en Gwen om de presentatie te geven. In de grote pauze had Joline stroopwafels uitgedeeld aan de leraren. Alle leraren zaten te smullen van de stroopwafels!!! Rond half vier zijn we naar huis toegegaan. Thuis aangekomen hebben we de hele middag even rustig aan gedaan. Iedereen was moe en we moesten allemaal onze verslagen nog bijhouden. Om zeven uur zijn we naar de stad toegegaan om te gaan uiteten! Ik had een pizza margeritha besteld en de pizza smaakte heel erg goed! Pas om kwart over tien waren we weer thuis, dus iedereen ging meteen naar bed toe. 
Morgen wordt er gymles op school gegeven en wij gaan morgen ook nog een les geven over dieren.

Vanochtend zijn we weer om half zeven opgestaan, zodat we op tijd op school zouden aankomen. Vera en ik vertrokken om kwart over zeven en de rest kwamen wat later. Op school hebben we samen een gymles voorbereid voor klas P4 en P5. Eerst zijn we allemaal naar onze eigen klas gegaan en na de kleine pauze was het gymtijd! Alle kinderen moesten eerst in een kring gaan staan. Om te beginnen gaven de leraren (Angelo, Benson, Charles en Dominique de headmaster) een paar oefeningen die iedereen moest nadoen. Er wordt hier heel veel met zang en dans gedaan, dus dat kwam ook terug in de gymles. Na de oefeningen moesten wij met z'n vieren midden in de kring gaan staan en toen hebben we de Macarena gedaan. Voor de kinderen was het geen moeite om het snel onder de knie te krijgen, maar sommige leraren begrepen er niks van! Na het dansen hebben we een estafette parcours gemaakt. Nadat er twee teams waren gemaakt, kon de race beginnen. Alle kinderen vonden het zo leuk om te doen. Zelfs de leraren hebben gerend alsof hun leven ervan af hingen!
Na de cooling down ging iedereen weer terug naar hun klassen en dan konden de lessen weer beginnen. Kort daarna begon de grote pauze. Alle kinderen krijgen dan bonen en posho (een soort klevende rijst) en wij kregen spaghetti met bonen/posho/cabbage. Om half vier werden er trommels klaargezet voor een traditionele dans. De P5 klas ging samen met nog een paar jongere kinderen een traditionele dans opvoeren. Twee leraren bespeelden de trommels. Ik vond dit zo mooi om te zien. Al die kinderen maken bepaalde bewegingen die wij gewoon niet kunnen. Het zag er zo indrukwekkend uit!! Rond kwart voor vijf zijn we weer naar huis gegaan.
Thuis hebben we wat gelezen, geschreven en wat proberen te slapen. 's Avonds hebben we lekker gegeten en zijn we op tijd naar bed gegaan, want iedereen was erg moe.
Morgen is er een parents meeting op school waar wij bij moeten zijn. Ook vertrekken we morgenmiddag naar Kidepo (een natuurpark) waar we tot zondagavond blijven. Maandag gaan we een wandeling maken naar een tribe. We zullen de komende drie dagen geen WiFi hebben, dus alle verslagen over onze trip zullen wat later op de website staan.

10 februari

Vanochtend konden we voor het eerst eens lekker uitslapen. De kinderen gaan op zaterdag ook naar school, maar wij hoefden er pas om half twee te zijn in verband met een parents meeting van twee tot vier. Ondanks het feit dat we konden uitslapen waren de meeste van ons al om half acht wakker. Ik ben meteen opgestaan en heb mijn tas ingepakt voor de komende twee en een halve dag voor onze tocht naar Kidepo het natuurpark. Nadat we hadden ontbeten ben ik al naar school gegaan, omdat ik het daar gewoon heel erg leuk vind! De rest is de hele ochtend thuis gebleven om wat te lezen en in te pakken. 
Vera kwam rond half twaalf naar school en om half één was de school uit. Je zou verwachten dat iedereen meteen naar huis zou gaan, maar dat was niet het geval. De oudere kinderen moesten met een paar jongere kinderen de lokalen gaan boenen en poetsen. Ondertussen hebben Vera en ik nog gezellig met de leraren gesproken. Om twee uur kwam de rest aanlopen en toen zijn we meteen naar de parents meeting gegaan. Op tijd zijn is hier in Afrika een ruim begrip. De meeting begon dus om twee uur en toen zaten er welgeteld drie ouders in de zaal. Om twintig voor vier kwamen de laatste ouders binnenlopen. De meeting ging over de toekomst van de school en waarom Vera en wij hier zijn. Na de meeting zijn we naar onze slaapplek vlakbij Kidepo gereden. We zaten helemaal onder het oranje stof toen we daar aankwamen! We hebben ons dus eerst snel gedoucht en toen lekker gegeten. Daarna zijn we naar bed gegaan, want morgen moeten we om vijf uur opstaan voor de morning drive in het Natuur park.

       11 februari

Vanochtend zijn we om vijf uur opgestaan zodat we om half zes in de auto konden zitten. Helaas werd het ontbijt wat later klaargemaakt, dus we vertrokken iets later dan gepland. Iets na zes kwamen we aan bij het huisje waar we moesten betalen. Daarna konden we meteen vertrekken om de dieren te zien. Na tien minuten rijden kwamen we al twee leeuwen tegen die langs de weg lagen. Op een gegeven moment liepen ze langs onze auto. Een leeuw ging lekker in de zon liggen, terwijl de ander een antilope in zijn vizier had. Na een tijdje liep de leeuw langzaam naar de antilope toe en begon hem te achtervolgen. De leeuw was alleen iets te langzaam, dus de antilope was al weg. Dit was het perfecte begin van onze safari tocht. Daarna kwamen we wel honderden buffels tegen. Al snel na de buffels kwamen we allemaal zwijntjes tegen. Veel dieren in het park hadden kleintjes, dus dat was erg schattig om te zien. Rond negen uur kwamen we aan op het kamp waar alle rangers wonen. We hadden een ranger gereserveerd zodat hij ons alle dieren konden laten zien. Helaas bleek dat onze ranger al met andere Nederlanders was meegegaan, omdat we wat later waren door de leeuwen. Zonder ranger gingen we dus weer op pad. Meteen na ons vertrek reden we langs een kudde olifanten. Het waren een vader, moeder en vier baby olifantjes. Ook stond er in de verte nog een giraffe. Toen we even tussendoor een plaspauze tussen de buffels hadden genomen, kwamen we een boom tegen waar we met zijn allen zijn ingeklommen. Daarna zijn we nog een paar zwijntjes, gazelles en antilopes tegen gekomen. Opeens zagen we een best wel zeldzaam dier dat maar in twee parken in heel Oeganda leeft. We kwamen een eland tegen, maar het zag er niet uit als de eland zoals wij die kennen. We kwamen er later acht dat het best wel speciaal was dat we dit hebben gezien. Vlak daarna kwamen we een aantal zebra's tegen. Dit zijn zo'n leuke dieren om te zien! Later kwamen we nog kuddes olifanten tegen en belachelijk veel bizons en zwijnen.

We hebben trouwens ook heel veel vogels gezien. We hebben knal gele, groene en blauwe vogeltjes gezien. Ook zijn we aasgieren en allerlei vogels bij het water tegengekomen. Rond half één zijn we teruggegaan naar het kamp van de rangers. Hier hebben we gegeten en nog wat proberen te slapen. Om vier uur gingen we weer verder, want de temperatuur was iets gezakt. Kort nadat we vertrokken waren kwamen we een kudde olifanten tegen die aan het over steken waren. We moesten dus een tijdje wachten voordat we verder konden rijden. We begonnen al langzaam vooruit te rijden, maar een mannetjes olifant had ons in de gaten gehouden en begon ons achterna te rennen. We reden dus snel weg met de auto en gelukkig had de olifant ons niet te pakken gekregen. Toen we nog helemaal in een deuk lagen riep iemand dat er een giraffe stond. En inderdaad er stond een giraffe erg dichtbij onze auto. Ik vond dat erg indrukwekkend om te zien. Daarna hebben we nog een poging gedaan om een hyena, cheeta of een luipaard te spotten, maar dat is helaas niet meer gelukt. Rond half acht reden we het park uit op weg naar onze slaapplaats. We hadden rijst en kool als avondeten en zijn toen snel gaan slapen, want morgen moeten we vroeg opstaan. Morgen gaan we een wandeling maken naar een village toe.

       12 februari

Vanochtend zijn we om kwart over vijf opgestaan zodat we rond zes uur konden vertrekken naar de berg waar we gingen wandelen. In het gebied waar wij naartoe gingen zijn er zo'n vijftig villages waar mensen wonen. Een van die villages gingen we bezoeken. Het was drie uur rijden naar de voet van de berg toe. We hadden een gids bij ons en bij de berg werden we vergezeld door twee militairen die meegingen voor onze veiligheid. We zaten maar een paar kilometer van Zuid-Sudan af waar het onrustig kan zijn. De militairen gingen dus met ons mee zodat zij ons konden beschermen als er iets zou gebeuren. Met z'n allen gingen we op pad. De weg naar de village toe was erg steil omhoog en tegelijkertijd was het ook nog eens erg warm. Ik vond de heenweg best afzien, omdat het vrij pittig was. Eenmaal bij de village aangekomen werden we hartelijk verwelkomd door alle mensen die daar wonen. In het begin vond ik het een beetje ongemakkelijk. Maar dit gevoel was al snel over. Er werd voor ons gedanst en wij moesten ook meedansen. 
Na het bezoek aan de village zijn we verder omhoog gelopen. We wilden naar de top lopen, maar omdat het zo warm was en de weg zo steil was zijn we bij een plek onder een grote boom gestopt om iets te eten. Na een lange en welverdiende pauze met chapati en een omeletje zijn we toch nog verder gelopen naar de top van de berg. Uiteindelijk kwamen we op de top aan en het uitzicht was werkelijk fantastisch. Links van ons konden we Oeganda zien, rechts van ons Zuid-Sudan en achter ons konden we Kenia zien. Het was zoooo mooi!!!! Na een tijdje zijn we onze route omlaag gestart. Floor, Gwen en Joline zijn meer dan één keer uitgegleden, maar niemand had zich heel erg pijn gedaan. Na nog anderhalf uur omlaag lopen kwamen we aan bij de auto. We moesten nog drie uur terugrijden naar onze slaapplek om onze spullen op te halen en daarna moesten we nog drie uur terugrijden naar Kitgum. Thuis aangekomen hebben we snel gegeten en gedoucht, zodat we meteen naar bed konden gaan.

Morgen gaan we voor de één na laatste keer naar de school toe. Ik heb daar echt heel veel zin in. Na school gaan we nog naar de stad toe om nog wat souveniertjes te kopen. We zullen morgen wel bekaf zijn, want heel veel slaap hebben we afgelopen dagen niet gehad!

       13 februari

Vanochtend ben ik om zes uur opgestaan, zodat ik om zeven uur op school was.
De rest kwam wat later naar school. We zijn tot de eerste pauze van klas gewisseld. In de kleine pauze besloten Floor en Gwen om naar huis toe te gaan om even wat bij te slapen. Iedereen is heel erg moe van de afgelopen dagen. Na een tijdje kwamen ze terug naar school. We hebben nog wat lessen gevolgd en ik heb nog touwtje gesprongen met de P5 klas. Floor was ondertussen weer teruggegaan naar het huisje toe, want ze voelde zich niet zo lekker. Gwen, Joline en ik hebben in de grote pauze lekker gegeten en hebben toen alvast een afsluiting bedacht voor de kinderen morgen. We zijn van plan om drie spellen te doen waarbij de klassen punten mee kunnen verdienen. De klas met de meeste punten wint dan uiteraard. Dat is dus ons plan voor morgen. Rond half vier zijn we met z'n allen naar de stad gegaan.
We wilden nog even wat shoppen voordat we naar Kampala vertrekken. Floor en Gwen hebben een rieten mat gekocht en nog een mooie stof. Joline heeft ook een stuk stof gekocht en ik heb er ook twee gekocht. Toen we aan het winkelen waren begon het zowaar te regenen. Ik ben nog nooit zo blij geweest dat het even heeft geregend. Het was vandaag 38 graden, dus de regen diende als een fijne verkoeling. Rond half zeven waren we weer thuis en rond half negen gingen we avondeten. Daarna zijn we meteen naar bed gegaan, want iedereen was doodop. Morgen zijn er voor de klassen p3, p4 en p5 de hele dag toetsen. Na school gaan we met alle leraren en koks naar een restaurant toe waar we dit avontuur gaan afsluiten. Ik heb heel veel zin in morgen, maar ik vind het wel heel erg jammer dat morgen onze laatste dag op school is. 

       14 februari

Vanochtend ben ik weer vroeg opgestaan en om zeven uur stond ik al op school. Vandaag waren er examens voor de klassen P3, P4 en P5. Ik ben bij de
P5 klas gaan zitten. Zij begonnen met een twee en een half uur durende wiskunde toets. Ik had ook een toets gekregen om te maken. Ook moest ik controle houden over de hele klas, want de leraar moest even weg. Na de toets hebben Floor, Gwen, Joline en ik drie spellen voorbereid voor de drie klassen die examens hadden. Maar voordat we konden beginnen met de spellen, werden we eerst naar een lokaal geroepen waar alle kinderen van de hele school zaten. De assistant headteacher begon met uit te leggen dat vandaag onze laatste dag is hier op de school. Daarna mocht Vera alle tassen met kadootjes voor de school openen. We hadden pennen, markers en highlighters meegenomen. Hierna gingen we allemaal naar buiten om te beginnen met de spellen. Alle kinderen hadden zoveel plezier tijdens het spelen. Zelfs sommige leraren deden mee. Voor één spel hadden we honderd ballonnen met water gevuld. Toen we klaar waren met de spellen, hebben we een watergevecht gehouden tussen alle leraren en de mozungu's (blanke mensen). Wij stonden allemaal klaar met een ballon in onze handen, terwijl de leraren niks vast hadden. Later kregen we te horen dat de leraren dachten dat we zouden gaan overgooien. Maar toen wij keihard met die ballonnen begonnen te gooien schrokken ze helemaal en vonden ze het geweldig!!! Het was echt heel erg leuk!! Toen alles weer was opgeruimd, zijn we met z’n allen gaan lunchen.
Daarna zijn Floor, Gwen, Joline en Vera naar huis gegaan om hun koffers in te pakken. Ik ben gebleven en mocht het volgende examen afnemen bij de P5 klas. Dit was Intergated Science en duurde twee uur en een kwartier. Na de toets heb ik nog wat met de klas gepraat, want het was de laatste keer dat ik ze zou zien. Toen alle kinderen weg waren, heb ik nog een soda gedronken met alle leraren en daarna zijn we met z'n allen vertrokken naar een restaurant waar we dit avontuur zouden gaan afsluiten. In het restaurant werd er door verschillende mensen gesproken over ons verblijf. Iedereen sprak met zoveel respect en liefde, het was heel erg mooi. Wij hadden met z'n vieren nog een korte speech op een kaartje geschreven en hebben dat voorgelezen. Hierna hebben we allemaal een kadootje gekregen; honing en een soort pindakaas. Dit was echt heel lief van iedereen. Na alle speeches en kadootjes hebben we heerlijk gegeten en gezellig gepraat met elkaar. Daarna werden alle tafels en stoelen aan de kant geschoven en werd de muziek aangezet. We hebben nog tot bijna twaalf uur met alle leraren gedanst en het was zo leuk!!! Het afscheid nemen vond ik wel heel lastig, want ik wilde gewoon niet gaan. Nadat iedereen een dikke knuffel had gekregen zijn we toch naar huis vertrokken, want ik moest mijn koffer nog inpakken. Uiteindelijk lagen we pas heel laat in bed, maar we hadden een geweldige avond gehad!!

       15 februari

Vanochtend ben ik weer vroeg opgestaan, omdat ik samen met Vera nog snel langs de school wilde gaan. Vera wilde haar gitaar geven aan school, zodat de leraren kunnen oefenen. Ik wilde graag mee om iedereen nog een keer te zien. Bij school aangekomen waren er al een aantal leraren waar we nog even mee hebben gepraat. Ik heb nog iedereen in de P5 klas een dikke knuffel gegeven en toen hebben we nog een laatste foto voor de poort van de school gemaakt. Dit was dan echt de laatste keer dat ik ze zou zien voor een lange tijd. Hierna zijn Vera en ik snel naar huis gelopen, want we werden door een auto opgehaald en naar de bus gebracht. We kwamen op tijd bij het huis aan en we waren ook op tijd voor de bus. Na acht uur rijden kwamen we eindelijk aan in Kampala. Hier stopte de bus op een plein waar we nog even moesten wachten op de auto. We hebben nog twee en een half uur gereden naar Christine toe. De komende twee nachten zullen we weer bij Christine verblijven in haar gigantische huis. Nadat we heerlijk hadden gegeten, hebben we ons lekker gedoucht en daarna zijn we snel gaan slapen. 
Morgen gaan we shoppen in Kampala en alvast de koffers opruimen!

Laatste dag

Vanochtend konden we voor het eerst in een lange tijd weer eens uitslapen. Het bed bij Christine ligt echt heerlijk. Nadat we goed hadden geslapen, hebben we ontbeten. Het ontbijt was uitgebreider dan de vorige keer. Er was bacon, ei, cassave, brood, aardappel en nog veel meer. Na het heerlijke ontbijt hebben we nog even wat uitgerust en een paar dingen voor ons zelf gedaan. Rond half elf werden we opgehaald door de chauffeur van Christine. Hij bracht ons naar een herdenkingsplaats/museum waar vroeger 25 'Martyers' werden gedood. In het museum stonden allerlei beelden die deze verschrikkelijke gebeurtenis uitbeelden. Nadat we hadden geluisterd naar deze heftige verhalen zijn we door Vera, Lennie en Rachael opgehaald en zijn we naar het centrum gereden. Hier hebben we de hele middag gewinkeld. Iedereen heeft hele leuke dingetjes gekocht. Na de intensieve winkelmiddag zijn we wat gaan eten bij een restaurant genaamd Brood. Daarna hebben we nog wat boodschappen gedaan en toen zijn we naar een plek gereden waar die avond een show was. Vera, Rachael en ik zijn nog naar de show gegaan waar traditionele dansen van heel Oeganda werden opgevoerd. De rest was niet meegegaan. De show was werkelijk fantastisch. Er werd zo mooi gedanst en de muziek was geweldig. Na deze ongelooflijke mooie avond werd ik weer naar huis gebracht waar ik snel ging slapen. 
Morgen gaan we alle koffers inpakken en dan vliegen we 's avonds helaas al weer terug naar huis toe.
Anne, Floor, Gwen en Joline